ΓΡΑΦΕ!

Ε-ί-π-α-!.

- Μα δεν μου έρχεται. Τώρα τα ζω, δεν μπορώ να γράψω..

Ο τρόμος της λευκής σελίδας!!

Θαυμάζω εκείνους που στην αναβροχιά και στο χαλάζι και στον καλό καιρό, πάντα έχουν κάτι να γράψουν, σα νεράκι γάργαρο που αβίαστα χύνεται στις λευκές άδειες σελίδες. Γιατί, το θέμα δεν είναι να γράφεις ψυχαναγκαστικά κάθε μέρα μιά ανάρτηση. Ωραία, άντε και τη γράφεις. Η ουσία είναι άλλη για μένα. Να έχει κάτι να πει, να μην είναι μία μπούρδα και μισή, να έλκει και να παγιδεύει αυτόν που θα τη διαβάσει.. Αυτά είναι δύσκολα πράγματα που κάνουν στις Ινδίες και μερικοί ξεχωριστοί και εδώ μέσα. Γράφουν π.χ. μια πρόταση που εγώ θα χρειαζόμουν κατεβατά ανούσια για να πω - αν τελικά το κατόρθωνα- το ίδιο πράγμα.

Ε, εγώ δεν είμαι μία απ' αυτούς..

Γι΄αυτό, αποφάσισα ν ακολουθήσω την καριέρα του σχολιαστή.

(εκεί, μάλλον καλά θα τα πάω)..

ΠΡΟΣΟΧΗ !!!

Το blog αργεί λόγω, ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

Η Ημέρα της Μαρμότας

**

Γυναίκα:. Σ αγαπάω ηλίθιε.

Άνδρας:. Κι εγώ σ αγαπάω μωρό μου.

Γυναίκα:. Fuck you!! Που λες πως μ αγαπάς κιόλας!!

Άνδρας:. Έλα, αγκάλιασε με..

Γυναίκα:. Άντε γαμήσου παλιομαλάκα που θες κι αγκαλιές..

Γυναίκα:. Μη, μη σου λέω. Παράτα με.

Άνδρας:. Οκ. Όπως θέλεις. Σ αφήνω.

Γυναίκα:. Μ αφήνεις; Πώς μ αφήνεις; Καλά πόσο μαλάκας είσαι πια;

Άνδρας:. Τι θες να κάνω;

Γυναίκα:. Να κάνεις αυτό που είπαμε. Και θέλαμε κι οι δυο μας.

Άνδρας:. Αυτό δεν γίνεται και το ξέρεις. Δεν μπορώ.

Γυναίκα:. Πώς το ξέρω;
……..
……..
Γυναίκα:. Αντε γαμήσου τότε.
…….
…….
…….
…….

Γυναίκα:. Σ αγαπάω πάρα πολύ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα.

Άνδρας:. Ούτε κι εγώ μωρό μου.

Γυναίκα:. Μα.. …
….
…..
….. (συνεχίζεται στο ίδιο πάνω – κάτω στυλ και…θεματολογία)…


Σημείωση:

(Το θεατρικό έργο «Η ημέρα της Μαρμότας* ή ο ταλαντούχος Κύριος Τίποτα και η Ηλίθια που έκανε και την έξυπνη» παίχτηκε άπαξ και πήγε άπατο. Οι θεατές, τους πήραν με τις ντομάτες. Ακούστηκε, πως άλλοι, βγαίνοντας από το θέατρο, έκλαιγαν…από τα γέλια. Επίσης ακούστηκε πως ίσως έβγαινε και σε συνέχειες, αλλά ευτυχώς ήταν ράδιο-αρβύλα).
Περαστικά μας !!!!!

*Για όσους δεν ξέρουν την υπόθεση, βρήκα μια πολύ καλή ανάλυση εδώ:http://erevnitis.blogspot.com/2006/04/blog-post_27.html

** Μία γκραβούρα του Ντεβεριά