Αδυναμίες




Χτες, μπήκα στο μπλογκ της μικρής. Να δω μην έγραψε τίποτα καινούργιο. Δεν είχε γράψει. Που χρόνος με τέτοιο πρόγραμμα. Και το μάτι μου πέφτει στα δεξιά της σελίδας εκεί που λέει Προφίλ. Και διαβάζω. Και μένω. Και μεμιάς έλιωσα. Στα πατώματα. Δεν περιμένεις αναγνώριση και μάλιστα δημόσια από μια έφηβη. Ειδικά όταν το 60 % του χρόνου μας σφαζόμαστε. Για χαζά πράγματα, για σοβαρά πράγματα, για θέματα αρχής ή για ανεδαφικά θέλω και απαιτώ. Ειδικά με τα τελευταία. Είμαι κατά των αλόγιστων παροχών ειδικά όταν δεν συμφωνώ μόνο και μόνο για να φύγει από το κεφάλι μου και να μ' αφήσει ήσυχη. Βέβαια, μετά γίνεται το "σώσε". Με χτυπάει με χειρουργική ακρίβεια εκεί που διαισθάνεται πως υπάρχει έστω υπόνοια εξασθενημένης άμυνας . Κι έρχεται κάτι τέτοιο μετά και με κάνει αλοιφή. Και καμαρώνω σα γύφτικο σκερπάνι.




Για Μένα
M_______ 17
Το ονομά μου είναι Μ και είμαι 17 χρονών!!! Επιθυμία μου μεγάλη είναι να γίνω ιστορικός!!! Αδυναμίες μου μεγάλες είναι οι φίλοι μου που με στηρίζουν πάντα, ο αδερφός μου ο Ν που είναι η άλλη πλευρά του εαυτού μου, ο 14 χρονών γατούλης μου o χιονής... Όμως η μεγαλύτερή μου αδυναμία είναι η μανούλα μου ( τα καλά και τα άσχημα του χαρακτήρα μου μαζεμένα σε ένα άτομο) που εκτός απο τη ζωή μου της χρωστάω και τα πιστεύω μου, τις ευαισθησίες μου και γενικότερα το όλον μου!!!!


_

13 σχόλια:

Donnaliza είπε...

H M ειναι πολυ εξυπνη και θα ηταν αδυνατον να μην εχει καταλαβει τι ΥΠΕΡΟΧΗ μαμα εχει.

Φιλια πολλα!

Spy είπε...

Κωλόφαρδη!

(να με συγχωρείτε για την έκφραση, μα δεν είχα άλλη φυλαγμένη στο ντουλάπι, για ώρα ανάγκης)

rosie είπε...

@ Donnaliza,

Εγώ, δεν νιώθω πως είμαι κάτι το εξαιρετικό. Μια κανονική μαμά είμαι, όπως χιλιάδες άλλες. Με τα καλά μου, τα κακά μου, και πάντα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως είναι δύο πλάσματα που οφείλω να βρω (κατά δύναμιν) τη χρυσή τομή. Ούτε να τα "πνίξω" αφαιρώντας τους κάθε πρωτοβουλία, ούτε να τα αφήσω έρμαια της τύχης τους. Στέκομαι πια, ένα βήμα πίσω. Just in case..

rosie είπε...

@ Spy,

πότε μεγάλωσε και δεν το πήρα χαμπάρι;;;;;

just kidding :P

Donnaliza είπε...

Ξερεις οτι εισαι απο τα ελαχιστα ατομα που γνωρισα απο το διαδικτυο και για τα οποια ολα αυτα τα χρονια τρεφω οχι μονο ακλονητη εκτιμηση αλλα αυξανομενη μερα με την μερα
Κι οχι δεν σου κανω κοπλιμεντα γιατι θαμ μπορουσε καποιος να το σκεφτει και αυτο.
Ανεξαρτητα λοιπον απο τα αδυναμα σημεια που ολοι εχουμε κι ανεξαρτητα απο τις οποιες μικροκοντρες τα παιδια μας ειναι εκεινα που πρωτα απο ολους τους αλλους αντιλαμβανονται τι σοι ανθρωποι ειμαστε.
Ακριβως λοιπον το οτι κατα δυναμη ψαχνεις την..χρυση τομη σε καθιστα εκτος απο Υπεροχο Ανθρωπο και Υπεροχη Μανα

island είπε...

Πώς είναι το γύφτικο σκερπάνι;

rosie είπε...

@ donnaliza

Αμήχανο γελάκι... (ευχαριστώ πολύ !!!! η επιταγή ταχυδρομείται)


@island ,

έψαξα να βρω φωτο να σου στείλω πως μπορεί να είναι ένα γύφτικο σκερπάνι αλλά του μόνου που βρήκα ηταν του Ζαχόπουλου κι αυτός είχε μουστάκι οπότε.. :P

Ξέρεις, σημαίνει αυτό το χαζο-ηλίθιο ύφος που παίρνεις όταν χαίρεσαι και θες να κρυφτείς κι η χαρά δε σ'αφήνει..να, κάπως έτσι..

ria είπε...

τι άλλο μπορεί να περιμένει μια μητέρα από την κόρη της ως αναγνώριση???

να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται!

ANemos είπε...

Ζήλεψα!
Πότε θα το κάνουν και για μένα οι γιοί μου;

(Σιγά μην το κάνουν δηλαδή!)

Ανώνυμος είπε...

Μαμά και κόρη συναντιούνται στην Blogosfaira... Φοβερό...

Μπράβο βρε... και να σκεφτείς ότι είναι η πιο δύσκολη ηλικία ... εφηβεία βλέπεις... για την επικοινωνία μαζί της...

Φιλί

rosie είπε...

@ Anemos,

Θα το λένε από μέσα τους. Δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο εκδηλωτικά :)

rosie είπε...

@ Odiporos,

εμ γι αυτο το έγραψα. Αν ήταν 3 θα ήταν αναμενόμενο. Μακάρι να συνεχίσει..

rosie είπε...

@ ria,

Τίποτα δεν πρέπει να περιμένει αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ' όνομα τους. Μόνο να μας νιώθουν πλάι τους. Ούτε πάνω τους γατζωμένοι , ούτε ανύπαρκτοι.