Χ υ δ α ί α και αποικιακά




Ούτε ξέρω πώς μου ρθε αυτός ο τίτλος..

Εμπνευση της στιγμής, καθώς στο νου μου ξανάφερνα την εικόνα της κυρίας του από πάνω ορόφου και ξανάκουγα τη φωνή της από το τηλέφωνο.


- Ακου να σου πω! Εγώ ό,τι ήταν να φτιάξω, το φτιαξα. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Τώρα είναι δικό σας. Ο τοίχος "στραγγάει". Κρύο κάνει, βροχές έχει, δεν μπορεί να στεγνώσει. Δείτε εσείς μην έχετε καμιά σωλήνα που τρέχει (στο ταβάνι;;;;). Αν μου πληρώσεις εσύ τη ζημιά που θα κάνω σπάζοντας τα πλακάκια στο μπάνιο μου για να βρω ποια σωλήνα έχει τρυπήσει, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Θα το κάνεις;

- Εχετε να προτείνετε τίποτα; τη ρώτησα όταν είδα πως φτάσαμε (πάλι) σ αδιέξοδο.
- Δεν είναι δικό μου το πρόβλημα , δεν έχω εγώ νερά, εσείς έχετε, μου ξαναλέει (είμαι και καθυστερημένη-θέλω να τα ξανακούσω).
Ετσι κοφτά-στεγνά και στραγγιστικά μου το κλεισε.

Κι έτσι συνειδητοποίησα, πως έχω γνωρίσει στη ζωή μου δύο ειδών χυδαιότητες. Αυτή την άμεση, που στη ρίχνει ο άλλος στα μούτρα και την ύπουλη. Αυτή που ενώ απέξω όλα φαίνονται ωραία καλά και πολιτισμένα, αντιλαμβάνεσαι τα γδαρσίματα της μετά από καιρό, όπως όταν χτυπάς κάπου και μελανιάζεις και μετά αναρωτιέσαι που στα κομμάτια κοπανήθηκες και δε το θυμάσαι.

Κι οι δυο τους, μου είναι το ίδιο απωθητικές..