Μεγάλη μπουκιά φάε

μεγάλο λόγο να μη λες...

Την ήξερα την παροιμία (ακαδημαικά) εμ δεν την ήξερα;

Παρόλα αυτά και μεγάλη μπουκιά έφαγα, και μεγάλο λόγο σαν διάγγελμα εκφωνούσα όλα αυτά τα χρόνια που είμαι μαμά..

Πάντα τέτοιες μέρες καθώς πήγαινα τα παιδιά σχολείο, έβλεπα μαμάδες συνήθως, σπάνια μπαμπάδες, σχεδόν κρεμασμένες από τα κάγκελα του Λυκείου, να περιμένουν να βγουν τα παιδιά τους από τις πανελλήνιες..

Το τι τους έσουρνα δεν λέγεται!!! Τι να αφήσουν τα παιδιά τους ήσυχα, δεν βλέπουν πως τ αγχώνουν;Τι δεν βλέπουν πως πια δεν είναι στο δημοτικό, τι ν' αποχτήσουν δικιά τους ζωή και να πάψουν να ζουν δια μέσω των παιδιών τους..αφήστε...ένας λίβελλος που πεφτε στα κεφάλια των καυμένων των μαμάδων και που επαναλαμβανόταν κάθε φορά που έπεφτα σε μια τέτοια σκηνή.

Περιττό να σας πω, πως ό,τι έλεγα, τα λέω και θα τα λέω, δεν άλλαξα γνώμη και θέση.

Ελα όμως που φτασε και η δικιά μου η ώρα..Παρόλο που έχω μεγαλύτερο γιο και θα πρεπε να τα χω ξαναπεράσει, δεν τα πέρασα..ήταν πέρα βρέχει, άλλα ήθελε, (και έκανε)δεν έμπλεξε με το σύστημα των πανελληνίων.

Κι ήρθε κι η σειρά της μικρής..Και ζω μέσα από το άγχος της, τις ανασφάλειες της, τον φοβιστικό όσο κι ελκυστικό ορίζοντα που της ανοίγεται, γιατί ναι μεν ποθούμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία, αλλά συνάμα αυτό μας είναι και πολύ φοβιστικό. Και καλά έως εδώ..Οταν πριν από κανα μήνα όμως μου ρθε και μου λέει:

Μαμά θα σαι απέξω έτσι δεν είναι; μου ρθε ο ουρανός σφοντύλι.

Προσπάθησα να αντιδράσω να μείνω πιστή στα πιστεύω μου, της εξήγησα το μάταιο του πράγματος, τις θέσεις μου κλπ.

Τίποτα! Ανένδοτη. Σε θέλω εκεί. Θέλω τη θετική σου αύρα και να σε σκέφτομαι πως θα με βρίσεις αν βγω νωρίτερα απο όσο πρέπει..

Το άφησα το θέμα να καταλαγιάσει..Ασε και θα δούμε της είπα..

Και επανήλθε προχτές. Αυτή τη φορά όχι παρακαλετά αλλά κοφτά και απαιτητικά.

Μαμά, δεν σε παρακαλώ, το απαιτώ να είσαι δίπλα μου την Παρασκευή. Σιγά το πράγμα που πρέπει και να σε παρακαλάω κιόλας..

Κι έτσι , μια ακόμα μαμά θα προστεθεί στα κάγκελα ενός σχολείου να περιμένει το παιδί της να βγει...



YΓ. Μόλις πήρε τον τελευταίο έλεγχό της..

7 20άρια , ο μικρότερος βαθμός στα λατινικά 17 και ένα 12 στη Φυσική...


Αχχχχχχχχχχχχχχ :)

20 σχόλια:

Ένα παιδί / Ένας άνθρωπος (Προάγγελος) είπε...

Rosie, δεν προδίδεις κανένα πιστεύω σου! Όταν ήταν μικρή και σου έλεγε "Μαμά θα με πάρεις αγκαλιά" εσύ τις έλεγες όχι;
Αντίστοιχα, λοιπόν, και τώρα, σου ζητάει μια πιο μεγάλη αγκαλιά.
Κι άλλωστε, το άγχος ως ένα βαθμό είναι ευεργετικό. Μήπως αυτό πιστεύει πως θα εκλάβει από εσένα αν είσαι απ' έξω; Ότι θα τη βοηθήσεις δηλαδή;
Και άλλωστε δε χρειάζεται να είσαι και κολλημένη στα κάγκελα!
Να είσαι καλά Rosie!
Χαίρομαι που ξανάγραψες!

Donnaliza είπε...

Kαλη επιτυχια!

φιλι φιλι

theorema είπε...

Καλή επιτυχία!
Και να νιώθει πως η μαμά στέλνει όλη της την θετική ενέργεια προς τα μέσα! Δώσε στο παιδί αυτό που χρειάζεται. Μην αξιολογείς τις ανάγκες του τέτοια κρίσιμη ώρα. ΑΠλώς να είσαι γενναιόδωρη!
Θα πάει τέλεια, θα το δεις :-)))))

anepidoti είπε...

καλή επιτυχία μέσα απ' την καρδιά μου και να θυμάσαι για να θυμάται και η γλυκειά σου πως η ζωή είναι αλλού και όχι στις πανελλήνιες, χωρίς να τις υποτιμώ το λέω!
καληνύχτες επιτυχίας!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι το πιο ουσιαστικό είναι να την στηρίξεις... τώρα που σε χρειάζεται... και έχει δίκαιο για την θετικη αύρα... έχει αποτέλεσμα... καλή επιτυχία να χει στο δρόμο της ζωής...

Spy είπε...

Άντε! Καιρός είναι να σας δούμε μετά από αυτά τα κάγκελα, και σε τίποτα κάγκελα γηπέδου με κασκόλ και σημαίες.. (χε, χε, χε...)
Οι προλαλήσαντες με κάλυψαν.
Δεν είναι προδοσία των πιστεύω σας. Αρκεί να το κάνετε με τον σωστό τρόπο. Αράξτε στο απέναντι πεζούλι και όχι στα κάγκελα, βρείτε κάποιον αξιοπρεπή κύριο και προτείνετέ του να παίξετε μερικές παρτίδες τάβλι. Θα περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβετε και δεν θα έχετε και άγχος, το οποίο είναι μεταδοτικό σε απόσταση χιλιομέτρων για το βλαστάρι σας.

Καλή επιτυχία, και να μην ξεχνάτε ούτε την ώρα των εξετάσεων πόσο περήφανη είστε γι αυτήν!

apos είπε...

Aλλο πράγμα μια μαμά στα κάγκελα και άλλο η Rosie στα κάγκελα.

Καλή επιτυχία!

rosie είπε...

ευχαριστώ όλους σας:)

Καλά πάει μέχρι στιγμής..αυτό που μου κάνει όμως εντύπωση είναι η δική μου ταύτιση μαζί της.. (ο,τι κορόιδευα που λέγαμε και πριν..ε το παθα κι αυτό).

Το παλεύω σοβαρά να μη το κάνω κι όμως όλο μου ξεφεύγει...

Ανώνυμος είπε...

Λένε πως ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι στο τέλος.
(...)
Και τι πειράζει;
Το σημαντικό είναι πως έχετε τέτοια σχέση με την κόρη σας, που σας θέλει εκεί. Ξέρετε πόσες μαμάδες στεναχωριούνται που τα παιδιά τους, δεν τους αφήνουν να "συμμετέχουν" στη ζωή τους;
Είστε πολύ τυχερή. Τα "πιστεύω" σας νομίζω πως μπορούν να δείξουν μια "ελαστικότητα" στην παρούσα φάση. Εύχομαι καλή επιτυχία στο κορίτσι σας.

rosie είπε...

@Μistress μου,

ναι, ασε με να "γκρινιάζω"..είμαι περήφανη που έχουμε τέτοια στενή και ουσιαστική σχέση..

Δεν σας ειπα τι έγινε όταν πήγα την πρώτη μέρα στο σχολείο... Ημουν η ΜΟΝΗ μαμά που περίμενε!!!! οι άλλοι, τα φερναν με τ αυτοκίνητο, τα φίλαγαν κι εφευγαν. Το βλέπει αυτο η δικιά μου και μου λέει: Τώρα θα δεις τι θα πω!! (δυνατα) Αμάν ρε μάνα!!! Κι εδώ πια από πίσω μου; Τι με κυνηγάς τόσο;;και κρυφογελάει πονηρά-πονηρά.. Με πιάνουν και μένα τα γέλια και την "απειλώ"..ναι πες μας πως σου γίναμε και φόρτωμα παίρνω τ αυτοκίνητο αυτη τη στιγμή και εξαφανίζομαι!!!

Τέτοια "χαζά" κάναμε μάνα και κόρη την πρώτη μέρα των πανελλαδικών. Φυσικα δεν ξαναπήγα, ούτε μου το ξαναζήτησε :)

john είπε...

Οι εξετάσεις είναι μια δύσκολη περίοδος και τα παιδιά πιέζονται πολύ. Καμια φορά αντιδρούν ασυνηθιστα. Υπομονή λίγο ακόμα μέχρι να τελειώσουν . Το ότι θέλει την συμπαράσταση σου είναι θετικό. Να είσαι πάντα καλά.

ο αποτέτοιος είπε...

μάλλον δεν ήταν αρκετά μεγάλη αυτή η μπουκιά..

:)))))))

heinz είπε...

Εμ, έτσι είναι rosie τι νόμιζες?

Χαχαχαχα, πολύ ωραίο! Μπράβο της (που το είπε κι αναγνώρισε το τι νοιώθει) και μπράβο σου και σένα (που το άκουσες).

Καλή της επιτυχία!

Ανώνυμος είπε...

(γέλια)
Έχει και χιούμορ η μικρή. Να τη χαίρεστε!

rosie είπε...

Παρασκευή, κοντή γιορτή.

Μεθαύριο Παρασκευή, θα βγουν οι βαθμολογίες.

Επειδή θα είμαι εκτός Αθηνών (και αν φτάσω γιατι πρώτη φορά θα οδηγήσω σ εθνική και μετά σε κάτι βουνά με στροφές...μπρρρ)θα σας πω τα χαμπέρια της τη Δευτέρα..

Μακάρι να πάνε όλα καλά....

Ανώνυμος είπε...

Και αστέρι τελικά η μικρή. Μπράβο και στις δύο σας. Σε εσάς επειδή είστε καλή μαμά και σε εκείνη επειδή είναι καλή μαθήτρια!

rosie είπε...

Πέρασε! Δηλαδή περνάει σε διάφορες σχολές θέλω να πω με τη βαθμολογία που πήρε (αλλά όχι στο Ιστορικό που ήθελε).. Τώρα θα κάνει το μηχανογραφικό και θα δουμε τον Αυγουστο.

Αντε να δούμε (μαζι μ αυτην αγωνιούμε κι εμείς)

heinz είπε...

Rosie παίζει - αν την ενδιαφέρει - κι η Κοινωνική Ανθρωπολογία & Ιστορία στη Μυτιλήνη που έχει χαμηλή βάση.
Και δεν είναι άσχημα στη Μυτιλήνη για φοιτητές ;-)

Madame de la Luna είπε...

Εγώ θα πω ότι οι έξυπνοι άνθρωποι αλλάζουν γνώμη. Οι ηλίθιοι ποτέ. Αθάνατη ρήση και δεν είναι καν δική μου. Άσε που είχες και καλό λόγο.. Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά για σας.

ΥΓ: Μα πόσο καιρό είχα να περάσω; Μου 'λειψε η βόλτα από δω...

diva είπε...

:-D
Bravo mama!