Το life style του απολυτου τίποτα

Μεσα σε μια εποχη, οπου ολοι κανουν "πλακα" με ολους, που μιλανε απαξιωτικα, μειωτικα, επιθετικα, χωρις ουσια, λογια για τα λογια, προβολη για την προβολη, συμμαχιες και εναγκαλισμοι μπροστα στην καμερα , φιλακια στον αερα, πηδηματα γιατι είναι ακρως εξυπηρετικα κι ανεβαστικα, που ο καθενας συναγωνιζεται σε ευτελη σχολια , κακιουλες και σαχλα υπονοουμενα τον αλλον, που οι κουτσομπολες των παιδικων μου χρονων που εβγαιναν εξω απο την αυλοπορτα των σπιτιων τους καθε απογευμα για να παρουν αερα αντικατασταθηκαν με τη φτηνη γκλαμουρια των media με το κυριαρχο μοτο “οσο πιο πολύ θαψεις, μειωσεις, ξε-κατινιασεις και ξε-κατινιαστεις, τοσο περισσοτερο ζεστο παντεσπανι θα φας και θα κανεις τη δημοσιοτητα του δεκαλεπτου, δεν μου κανει καμμια μα καμμια εντυπωση που η κυρια που εγραψε τα “χαριτωμενα” της χαριν της στηλης και της πλακας – ελα μωρε τωρα και τι εγινε- είναι ακομα στη θεση της. Τετοιες θελουν , τετοια πουλανε. Μ ενοχλουν απιστευτα όλα αυτά , δεν μπορω να τα καταργησω, όμως μπορω να τα βγαλω από τη ζωη μου, όπως βγαζω οτιδηποτε μου χαλαει την αισθητικη και τη διαθεση μου .

Η “υβρις” γυρναει αδυσωπητα σ αυτόν που την κανει.